Čo mali spoločné filmári Alfred Hitchcock, Frank Capra, Leo McCarey a John Ford? Napríklad aj to, o čom sa príliš nehovorí. Nielenže do vienka dostali základy katolíckej viery, ale na týchto základoch stavali svoje životné príbehy a postoje, ktoré sa následne odrazili aj v ich filmovej tvorbe.
Svedčia o tom aj filmy Johna Forda, ktoré nevykresľujú život ako „nezmyselné putovanie, ale ako púť, ktorá vedie k špecifickému zjaveniu, kde postavy nachádzajú vykúpenie,“ napísal filmový vedec Tad Gallagher o veľkom filmovom režisérovi, ktorého 130 filmov obsahuje početné narážky na katolícku vieru.
Podľa správy portálu Aleteia si tohto veľkého režiséra nedávno uctili na filmovom festivale Turner Classic Movies.
John Ford mal desiatich súrodencov a jeho skutočné meno bolo John Martin „Jack“ Feeney. Jeho rodičia boli írski katolícki prisťahovalci. Po ukončení strednej školy odišiel John do Hollywoodu, nasledujúc tak staršieho brata, ktorý tam rozbiehal kariéru pod pseudonymom Frank Ford. Aj John prijal toto meno a ako dvadsaťtriročný sa po prvýkrát postavil za kameru.
Do roku 1966 nakrútil viac než 130 filmov, získal štyroch Oscarov a formoval filmovú históriu ako nikto iný. Ford v jednom rozhovore so spisovateľom a režisérom Petrom Bogdanovičom povedal, že nie je „príliš praktizujúci katolík, ale radšej si osvojil imidž tvrdého chlapíka“. Vo svojich filmoch však občas vieru prehovoriť nechal.
Už prvý film, ktorý John Ford natočil ako nezávislý producent, bol The Fugitive (Utečenec), príbeh o kňazovi, ktorého v Mexiku prenasledujú protikatolícki fanatici. Hoci snímka získala slabé recenzie a diváci ho neprijali dobre, Ford bol naň hrdý. Jeho vnuk a životopisec Dan Ford zdôraznil, že „jednoduchá viera v Ježiša Krista bola pre neho útechou v jeho posledných dňoch“.
Katolicizmus Johna Forda sa prejavil v malých detailoch. Napríklad v 60. rokoch daroval ateistickému redaktorovi ruženec. Pre vojnových veteránov zriadil farmu a kaplnku. Farmu neskôr predal a výťažok venoval charitatívnej organizácii Motion Picture Home vo Woodland Hills pre hercov na dôchodku a vo finančnej núdzi. Neskôr tam premiestnili aj spomínanú kaplnku Johna Forda.
Na nedávnom Turnerovom festivale klasických filmov uviedli film The Searchers (Pátrači) z roku 1956. Toto Fordovo majstrovské dielo, odohrávajúce sa v Monument Valley, je „nezmazateľne poznačené Fordovým tajným receptom na vytvorenie spoločenstva: cieľ, ktorý je väčší ako človek sám, putovanie a odpustenie. Srdce Ježiša Krista,“ uvádza správa na portáli Aleteia.
V posledný marcový deň roku 1973, keď bol Ford ocenený cenou Amerického filmového inštitútu za celoživotné dielo, mu prezident Richard Nixon odovzdal Prezidentskú medailu slobody. Po Nixonovom prejave Ford prerozprával dávnejší telefonický rozhovor s prezidentom, v ktorom sa ho Nixon pýtal, ako prežíva návrat vojnových zajatcov. „Odvetil som mu: ‚Aby som bol úprimný, pane, zrútil som sa a plakal a plakal ako malé dieťa. A potom som siahol po ruženci a pomodlil som sa zopár Zdravasov…“
John Ford mal aj negatívne stránky, no jeho životný postoj ukazuje, že vieru je možné žiť takmer v každej profesii. Rozdiel je azda len v úsilí, ktoré na to treba vynaložiť.